Geschiedenis

De eerste vermeldingen

Foto Americaine, de fotostudio die voor menig Hagenaar een herinnering aan een ouderwets verlichte studio met een antieke platencamera opwekt. De eerste vermelding van wat tegenwoordig Foto Americaine aan de Wagenstraat nummer 41 is, is te vinden in de Haagse Courant van 13 juni 1912. Hierin wordt een vooraankondiging gemaakt voor de opening van een nieuwe snelfotograaf aan de wagenstraat nummer 4. De aankondiging wordt nog enkele dagen herhaald, en op de 18^e van juni 1912 kijkt men terug op de opening met de advertentie ‘Heden geopend. De opening van de ‘American Automatic Photo Cy.’ Is daarmee een feit, en aan meer dan 100 jaar geschiedenis wordt begonnen. Er bestaat een mogelijkheid dat deze is geopend als filiaal van de oorspronkelijk Duitse firma ‘American Automatic Photo Cy.’, aangezien deze in dezelfde periode gelijknamige filialen in Amsterdam en Rotterdam opent (momenteel in onderzoek).

De onderneming begint als zgn. snelfotograaf, een trend aan het begin van de 20^e eeuw. Hier wordt slechts 1 soort klein afgedrukte portretten vervaardigd die de volgende dag al afgehaald kunnen worden. Dit is in de eerste jaren de voornaamste bezigheid van inmiddels meerdere snelfotografen in de wagenstraat en om de hoek in de Vlamingstraat en Spuistraat. In de geest van vriendelijke concurrentie besluiten sommigen van deze andere zaken tevens de American naam te dragen. Geen van deze is daar echter lang blijven zitten.
(Met dank aan fotohistoricus Roman Kienjet en zijn recentelijk gepubliceerde boek over snelfotografen)

Het bekende adres

Een grote verandering komt in 1915, wanneer op 30 Augustus met een grote advertentie de verhuizing naar het later zo bekende adres op de Wagenstraat nr. 10 wordt aangekondigd. Tijdens de verhuizing wordt nog naar een noodhulp voor aan de kassa gezocht, waar de zaak voor zover bekend als eerst de naam ‘Foto Americain’ gebruikt. De naam zal door de jaren heen nog enkele malen wisselen tussen Americain en Americaine, maar de toon voor de huidige naam is gezet.

De firma adverteert rondom de verhuizing nog dat zij een bijtijdse inrichting heeft, al maakt het nog geen reclame voor grotere portretten en andere luxe producten, iets wat andere studio’s rond die tijd wel doen. Het zal vermoedelijk pas in de vroege jaren 20 zijn dat er een wat verfijnder assortiment aanmeten onder de chef A.A. bouwman. In de jaren onder de Hr. Bouwman verschijnen advertenties voor het fotograferen op zgn. bal masque avonden, ook voor grote groepen. Na zijn overlijden wordt er naarstig naar een tweede laborant gezocht, bekend met kleine retouche, oftewel het nabewerken van foto’s door met potlood op het negatief te werken.

De rouwadvertentie wordt verder namens de firma getekend door Dhr. C Brinkman. Dhr Brinkman staat momenteel bekend als de eigenaar van 1922 tot 1928, het jaar waarin hij overleed maar staat door recent ontdekte advertentie in de staatscourant reeds in 1915 als vennoot genoteerd. Hier wordt de exploitatie van het atelier ‘Photographie Americaine’ (een spelling die ook op Nr. 4 op het naambord boven de foto werd gebruikt) te ‘S Gravenhage genoemd. Aangezien Brinkman pas in 1913 in Den Haag actief werd is het niet met zekerheid te zeggen of hij een van de startende vennoten in 1912 was. Na het Overlijden van Brinkman heeft zijn weduwe Maria Wendelina Elizabeth Kocken de zaak nog tot 1930 in eigendom gehad, waarna deze aan

Dhr. H van Schijndel is verkocht. Eigendom van Foto americaine onder Herman (Hermanus) Schijndel beslaat een zeer lange periode, later ook samen met zoon Wim (Wilhelmus Jacobus) en andere familie. De familie deelt eigendom in latere jaren ook met de familie Lanza, waarvan meerdere leden door de jaren trouwen en of eigendom delen (Momenteel in onderzoek).

Van de oorlogsperiode is weinig bekend, het werk gaat door onder dezelfde naam en eigenaar. Van eventuele sluitingen of materiaaltekorten is geen kennis meer. Wel is bekend dat in zowel 1944 als in 1945 (na de bevrijding) de zaak open is geweest, af te lezen aan oude foto’s die door klanten van toen of nabestaanden zijn langsgebracht. In de jaren ’50 moderniseert de studio enigszins, de lens van de vaste studiocamera wordt in een vernieuwde sluiter geplaatst en de kleurenfotografie doet zijn intrede (geen precieze data bekent). De studio doorgaat verder tot aan haar verhuizing in de jaren 80 een lange periode van stabiele inkomsten uit portretwerk, pasfoto’s en de inmiddels alom bekende geretoucheerde pasfoto’s, die zij als enige studio in Den Haag levert.

Het huidige adres op nummer 41

In 1986 verhuist de zaak naar het huidige adres op Wagenstraat 41 wegens een aankomende renovatie van het pand op nummer 10. Deze renovatie zou overigens nooit uitgevoerd worden en de gevel blijft in grotendeels originele staat te zien. Treuriger is dat een groot deel van de oudere archieven tijdens de verhuizing wordt vernietigd, bij gebrek aan ruimte op de nieuwe locatie. Dit beslaat uiteindelijk vrijwel alle originelen van voor 1985. Eigendom van de zaak is dan in handen van Nico Alting en Yawer Cimen, die samen de zaak voortzetten tot 1996. Bij de start van de werkzaamheden aan de Haagse tramtunnel blijkt al snel dat dit niet goed voor de zaken zal zijn en er wordt besloten dat een persoon de ander het beste uit kan kopen. Dhr. Alting treed uit en Dhr. Cimen blijft eigenaar tot hij het rond 2000 ook rustiger aan wilt gaan doen. Eigendom is toen overgedaan aan zijn broer Önder Cimen en zijn zwager Temal Akca, die beiden al jaren voor de zaak werkten. Temal Akca blijft na 2007 als enige eigenaar over en runt nu samen met zijn zoon Taylan Akca de zaak.